เหมือนสุดท้ายปลายทางช่างเงียบเหงา
มีเพียงเรายึดมั่นไม่หวั่นไหว
การหยัดยืนมุ่งมั่นหวังกลับไป
เหมือนไม่ได้สิ่งใดได้กลับมา
ไม่รู้นะพูดให้ใครอาจไม่ซึ้ง
รู้สึกหนึ่งที่ใจได้ค้นหา
และได้รับติดตามเตือนเหมือนชินชา
รู้เพียงว่ารู้สึกนี้ดีเหลือเกิน
แม้เป็นอยู่อน่างนี้ไม่มีเปลี่ยน
ก็จะเวียนแวะไปใช่ผิวเผิน
กับเส้นทางสายเก่าเราเคยเดิน
ค่ามากเกินรู้สึกดีที่ปลายทาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น